Rozdział IV

                                    Obudziłam się nad ranem. Słońce przedzierało się przez niedomyte okiennice do kajuty. Nie miałam pojęcia która jest godzina, ale głośne chrapanie leżącego obok mnie, i pijanego w trupa kapitana nie pozwalało mi dalej zaznawać spoczynku. Zwinnie przeskoczyłam przez jego ciało, i ubrałam moje buty. Wyszłam na pokład by zrobić obchód, jak to kiedyś miałam w zwyczaju. Starzy znajomi kamraci kłaniali mi się na mój widok, uśmiechali. Atmosfera była spokojna i przyjazna. Stąpałam po drewnianej podłodze lekko podgwizdując jakąś piracką szantę. Tak dotarłam na sam początek łajby. Oparłam się o balustradę wpatrując się w głęboko-błękitny horyzont. Delikatny szum wiatru, który dmuchał prosto w moją twarz i rozpryskująca na boki woda, która co jakiś czas zaczepiała mnie pojedynczymi kroplami wyjątkowo jeszcze bardziej potrafiły mnie zachwycić. Cieszyłam się, że znowu tutaj jestem. Od pół roku nie mogłam doświadczyć tej wolności co dzisiaj w tym momencie. Myślami mogłam wreszcie odpłynąć, wraz z Czarną Perłą, jednak z zadumy wyrwał mnie kobiecy głos.
- Ahoj ! Już nie śpisz? - zagaiła do mnie rudowłosa kobieta.
- Witaj, jak widać, już nie. - odpowiedziałam ze spokojem.
- Kiedy Jack śpi, ja mam kontrolę nad statkiem. Chyba nie będziesz o to zła co mamuśka? - zapytała dosyć zaczepliwym tonem.
- Czarna Perła należy do Jack'a, on jest kapitanem, on wydaje rozkazy, nie mam o co być zła. - Ruda spojrzała tylko na mnie z lekkim wyrzutem. Sądzę, że szukała zaczepki lub jakiegoś tematu do kłótni, a ja po prostu zbyłam ją swoją odpowiedzią. Nie miałam najmniejszej ochoty wdawać się w dyskusję w taki piękny dzień jak ten. Jednak siostra Sparrowa nie odeszła. Stała obok mnie patrząc w dalekość niebieskiego pasu i wyglądała na bardziej zamyśloną.
- Dokąd płyniemy? - teraz to ja odezwałam się pierwsza.
- Na południe.
- A jaśniej?
- Na południu jest wyspa Padres Del Fuego, podobno jest tam coś bardzo cennego co należało do skarbu ze statku Ponce de Leona. Wiesz coś o tym?
- Kielichy, znam starą historię o tych kielichach.
- Kielichy to nic. Podobno jest tam coś o wiele cenniejszego, tyle że Jack nie chce za wiele powiedzieć.
- Mi tym bardziej nie powie. - odpowiedziałam szybciej niż miało paść pytanie. Kobieta obróciła się napięcie i wyruszyła na pokład. Z wielką szybkością podążyła pod wiatr do steru i odebrała go Gibbsowi, który cały czas sterował. Rozkazała rozwinąć wszystkie żagle, chociaż wiatr nie sprzyjał ku temu. Wiem jedno, ona rozbudziła moją ciekawość do tego, co może się znajdować na owej wyspie. Przed nami szmat drogi, więc to musi mieć naprawdę wielką wartość. Mało który piracki statek zapuszcza się aż na tak dalekie południe. Udałam się z powrotem do kajuty kapitana. Po drodze zatrzymał mnie Arthur Tigg. Trochę go nie widziałam, więc jego obecność mnie ucieszyła. Był zachwycony moim wyglądem, i dobrym samopoczuciem, podobno kobiety w ciąży są strasznie fochliwe, a mnie uznał za wyjątek. Pogłaskał mnie po brzuchu i życzył wszystkiego dobrego. Oczywiście żałowałam, że nie mogłam się napić rumu razem z nim, ale chętnie przyjdę wieczorem pod pokład by chociaż posiedzieć w starym dobrym towarzystwie. W końcu jeden z nich mnie zaprosił. Podziękowałam i poszłam dalej, czułam na sobie złowrogi wzrok sterującej tym pokładem. Spojrzałam w jej stronę i wcale się nie myliłam. Miss Fortune Patrzyła się na mnie jak bym była jej największym wrogiem, a nawet celem do zdobycia. Nie wróżyło to nic dobrego, ale wiedziałam, że nic mi się nie stanie, dopóki jest tutaj Jack. Przynajmniej taką miałam nadzieję. Wykorzystując jej spojrzenie chwyciłam się ostentacyjnie za mój okrągły brzuszek i ruszyłam dalej z głową wysoko podniesioną do góry.
                                                                Nie minęło kilka godzin jak słońce już powoli zbliżało się ku zachodowi. Za niedługo kolejna zmiana, piraci ci co teraz ciężko harowali będą mogli zejść, a wejdą za nich następni. Dredziasty przez całe południe krzątał się po łajbie, rusz co rusz wchodził do mapiarnii, przeglądał jakieś stare książki, rozmawiał z Gibbsem. Nic szczególnego. Kilka razy nawet zagadał do mnie, i głownie poruszał się z butelką rumu. Jednak wybiła godzina osiemnasta trzydzieści kiedy robiła się zmiana. Sparrow szedł za ster, a jego szalona siostra mogła iść odpocząć. Zastanawiałam się czy ona także zejdzie pod pokład do nas.
W pół godziny butelki z rumem i piwem były już gotowe, jakieś nie najlepszej jakości przekąski również widniały na starym stole. Starzy dobrzy kamraci Gibbs, Pintel, Ragetti, Marti, Arthur, James, i kilku innych, opowiadali sobie kawały, stare dobre pirackie historyjki i legendy. Śpiewaliśmy wspólnie szanty i cieszyliśmy się swoją obecnością. Na szczęście Fortuna nie zjawiła się na tym spotkaniu. Okazało się, że panowie raczej za nią nie przepadają,a nawet wolą jej unikać. Sporo się nasłuchałam o jej przeszłości, i muszę przyznać, że lepiej z nią nie zadzierać, aczkolwiek, ktop wie? Jak urodzę, chętnie stoczę z nią pojedynek. Kobieta na prawdę ma nie równo pod sufitem, by wystrzelać całą tawernę za to, że źle policzyli jej za piwo. Ale to tylko jedna z nielicznych opowieści o słynnej siostrze Sparrowa. Teraz już wiem, czemu on mi nic o niej nie mówił, w porównaniu do swojego ojca, o którym mówił mi chętniej. Około godziny dwudziestej trzeciej, tak mi się mniej więcej zdawało, że była ta godzina, rozeszliśmy się. Pijani kamraci położyli się wycieńczeni spać, ja udałam się do kajuty kapitana. Oczywiście zastałam w środku rudą, więc szybko zawróciłam i udałam się do mapiarnii szukać swojego własnego zacisza. Usiadłam na jednym z foteli i zaczęłam przy okrągłym stole przeglądać mapy i kreślone trasy morskie. Spojrzałam na środek i przypomniały mi się chwile namiętności, spędzone właśnie tutaj z moim kapitanem, jego szorstkie dłonie, kująca, a zarazem prowokująca broda, cichy męski mruk z pod wąsa i żar pożądania unoszący się ponad nasze ciała. Pomyśleć, że już tyle czasu minęło...

___________________________

Nadrabiam zaległości.
Mam nadzieję, że wam się podoba,
i dalej jesteście ze mną.
Wasza
Ana